Powiat golubsko-dobrzyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Powiat golubsko-dobrzyński
powiat
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

TERC

0405

Siedziba

Golub-Dobrzyń

Starosta

Franciszek Gutowski

Powierzchnia

613 km²

Populacja (31.12.2020)
• liczba ludności


44 855[1]

• gęstość

73,4 os./km²

Urbanizacja

38,03%

Tablice rejestracyjne

CGD

Adres urzędu:
Plac Tysiąclecia 25
87-400 Golub-Dobrzyń
Szczegółowy podział administracyjny
Plan powiatu golubsko-dobrzyńskiego
Liczba gmin miejskich

1

Liczba gmin miejsko-wiejskich

1

Liczba gmin wiejskich

4

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa
Strona internetowa

Powiat golubsko-dobrzyński – powiat w Polsce (we wschodniej części województwa kujawsko-pomorskiego), utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Golub-Dobrzyń.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W skład powiatu wchodzą:

Historia[edytuj | edytuj kod]

Powiat golubsko-dobrzyński został powołany dnia 1 stycznia 1956 roku w województwie bydgoskim, czyli 15 miesięcy po wprowadzeniu gromad w miejsce dotychczasowych gmin (29 września 1954) jako podstawowych jednostek administracyjnych PRL. Na powiat golubsko-dobrzyński złożyły się 2 miasta i 17 gromad, które wyłączono z czterech ościennych powiatów w tymże województwie[2]:

1 stycznia 1973 roku zniesiono gromady i osiedla, a w ich miejsce reaktywowano gminy[4]. Powiat golubsko-dobrzyński podzielono na 2 miasta i 5 gmin[5]:

Po reformie administracyjnej obowiązującej od 1 czerwca 1975 roku główna część terytorium zniesionego powiatu golubsko-dobrzyńskiego weszła w skład nowo utworzonego województwa toruńskiego; jedynie gminę Zbójno przyłączono do nowego województwa włocławskiego[6].

2 lipca 1976 do gminy Zbójno włączono sołectwo Obory ze znoszonej gminy Chrostkowo[7] (gminę reaktywowano w 1982 roku[8]). 1 stycznia 1992 roku miasto Kowalewo Pomorskie i gminę wiejską Kowalewo Pomorskie połączono we wspólną gminę miejsko-wiejską[9]. 27 listopada 1996 roku miasto Golub-Dobrzyń stało się gminą miejską[10].

Wraz z reformą administracyjną z 1999 roku w nowym województwie kujawsko-pomorskim przywrócono powiat golubsko-dobrzyński o granicach identycznych jak w roku 1975[11].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Liczba ludności (dane z 30 czerwca 2013):

  Ogółem Kobiety Mężczyźni
  osób % osób % osób %
Ogółem 45 439 100 22 926 50,45 22 513 49,55
Miasto 17 272 38,01 9000 19,81 8272 18,20
Wieś 28 167 61,99 13 926 30,65 14 241 31,34

Źródło: Publikacja GUS[12].

  • Piramida wieku mieszkańców powiatu golubsko-dobrzyńskiego w 2014 roku[13].


Według danych z 31 grudnia 2019 roku[14] powiat zamieszkiwało 45 018 osób. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwały 44 952 osoby[15].

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

W końcu września 2019 liczba zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie obejmowała ok. 1,8 tys. mieszkańców, co stanowi stopę bezrobocia na poziomie 9,5% do aktywnych zawodowo[16].

Jednostki organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

  • Dom Pomocy Społecznej
  • Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna
  • Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie
  • Powiatowy Środowiskowy Dom Samopomocy
  • Powiatowy Urząd Pracy
  • Powiatowy Zakład Dróg i Transportu
  • Publiczna Szkoła Muzyczna I stopnia w Golubiu-Dobrzyniu
  • Publiczna Szkoła Muzyczna I stopnia w Kowalewie Pomorskim
  • Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Wielgiem
  • Zespół Szkół Nr 1 im. Anny Wazówny w Golubiu-Dobrzyniu
  • Zespół Szkół Nr 2 w Golubiu-Dobrzyniu
  • Zespół Szkół Nr 3 w Golubiu-Dobrzyniu
  • Zespół Szkół w Kowalewie Pomorskim

Transport[edytuj | edytuj kod]

Transport drogowy[edytuj | edytuj kod]

Drogi krajowe[edytuj | edytuj kod]

Drogi wojewódzkie[edytuj | edytuj kod]

Transport kolejowy[edytuj | edytuj kod]

Sąsiednie powiaty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-05-20].
  2. Dz.U. z 1955 r. nr 44, poz. 289.
  3. Obecna pisownia: Ruże.
  4. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312.
  5. Polska – Zarys encyklopedyczny. PWN, 1974.
  6. Dz.U. z 1975 r. nr 17, poz. 92.
  7. Dz.U. z 1976 r. nr 24, poz. 143.
  8. Dz.U. z 1982 r. nr 23, poz. 166.
  9. Dz.U. z 1991 r. nr 87, poz. 397.
  10. Dz.U. z 1996 r. nr 130, poz. 612.
  11. Dz.U. z 1998 r. nr 103, poz. 652.
  12. Joanna Stańczak, Agnieszka Znajewska, Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 30 VI 2013 r., wyd. I, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 30 października 2013, s. 37, ISSN 1734-6118 [dostęp 2014-03-10] (pol. • ang.).
  13. Powiat rypiński w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-02-27] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  14. l, Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym (stan w dniu 31.12.2019), 31 grudnia 2019.
  15. GUS, TABL. II. LUDNOŚĆ, RUCH NATURALNY ORAZ MIGRACJE LUDNOŚCI WEDŁUG POWIATÓW W PIERWSZYM PÓŁROCZU 2020 R., 30 czerwca 2020.
  16. GUS, Bezrobotni zarejestrowani i stopa bezrobocia. Stan w końcu września 2019 r. [online], stat.gov.pl [dostęp 2019-12-04] (pol.).